Φωνές αλλιώτικες πυκνές
στο άγγιγμα τα δάκρυά σου.
Φύγαν πριν φτάσω οι στιγμές,
κλεμμένη νιότη που κρατεί μες στην καρδιά σου.


Κι ήρθαν και φύγαν οι χρονιές,
λίγο λίγο ψαλίδισαν απ'τα όνειρα σου.
Απ'το βελόνι λείπαν οι κλωστές
που χες κεντήσει φυλαχτά σου.


Στραμμένο νόμιζες σωστά,
πικρόχτιστο αδειανό σ'αφήνει.
Σ'ανηφοριά ψιθυριστά
ο πόνος σου ξεδίνει,
ακούραστα δρασκελιστά
τυλίγει και σε πίνει.