Γυναίκα απροσδιόριστη φωτιά,

τα πατουσάκια των ονείρων σου τυλίγει.

Φοβισμένα,θαρραλέα κ δειλά

κήπους που δεν περίμενες ανοίγει.

Τι δύναμη τι εμορφιά,

μικρή μικρή ας είναι δε σ'αφήνει.

Στο πρώτο άγγιγμα σου σιωπηλά,

υπόσχεση γλυκιά,κοντά σου γείρει.

Σαιτα πυροτέχνημα,ζωηρά

μπρος σ'ότι λες τρέχει κ πίνει.

Να δώσει απ'τα πολύτιμα δώρα ακριβά,

στην αγκαλιά της που δεν κλείνει!

Πρωινά λουλουδιαστά με θησαυρούς,

νυχτιές σαν ξαγρυπνά δεν την ακούς!