Κάθε φορά στο ξύπνημα λεπτάδι η αναπνοή μου.

Δε χρειάζομαι ούτε το πράσινό σου,ούτε τον ουρανό σου.

Εγώ σου τα δωσα χωρίς να τα εκτιμήσεις!

Θα κουβαλήσω για να αδειάσω,

αλλιώς δε γίνεται!

Πέρα από τις βαθιές αναπνοές 

κάτι άλλο θα υπάρχει.

Ίσως πάλι εσένα συναντήσω, 

μου φαίνεται πως κ αυτός ο δρόμος σε σένα θα με βγάλει,

μα θα ναι άλλο το τοπίο .

Τώρα είναι η ευκαίρια να σου χαμογελάσω 

πρώτη φορά μ'αυτό τον τρόπο..

Στα κουρασμένα μας φιλιά,

που άλλοι μας οδήγησαν,

βάζω παρελθόν να τα σφραγίσω.

για να γιομίσω το παρόν,μέλλον να σου δωρίσω.

Και θα ναι άλλα τα σ'αγαπώ. .όλο δικά μας !

Πνοή πνοή θα φτάσουμε..θα γνωριστούμε πάλι.. 

θα σε ξεχάσω. .Για να σε μάθω !

Αλλιώς δε γίνεται!

Θα ξεκινήσουμε απ'το τέλος αυτή τη φορά ,

κι ίσως μας δείξει την αρχή..