χωρίς αποκούμπι..καποια στιγμή μες στη ζωή βλέπεις μπροστά σου έναν δρόμο φαγωμένο που χει αλλάξει.. Κάτι λείπει, κάτι θυμήθηκες.. Μπροστά σου ο εαυτός σου ...ο αέρας σε ξυπνάει και ψάχνεις κατι γνωριμο ,κοιτάζεις πίσω ξεμενεις κατω απο το φανάρι ... Βάζοντας τα χέρια στο παλτό αντικρύζεις τις εποχές σου ..μια ρυτίδα πάνω απτά χείλη για να καλοδεχτεις ότι δεν ξέρεις..