Σαν κανείς να μην είδε το πνιγμένο αχνό σκίτσο,
περίγραμμα ζωής από αδικία κλεμμένο.
Φευγαλέο ..
.. και υγρό! Ξένο ..


Λόγια απόψε υποσχέσεις,μες στο χθες ανυπαρξία.
σαν το βράχο στον ήλιο θα στεγνώσει η ιστορία,
κι αν υγρός ξεδιπλώσει τα πετράδια του ονείρου,
θα ανθίσει το ξένο στην ελπίδα οικείο.


Θεατής μες στο τρένο που κυλάει η ζωή,
είναι οι ράγες και οι σάρκες που πατούν στη ρωγμή.


 Ακροστιγμές λαμπυρίζουν πριν φύγουν,
το κλειδί σαν κρατήσεις άνοιξέ τες αργοσβήνουν !