Σαν κανείς να μην είδε το πνιγμένο αχνό σκίτσο,
περίγραμμα ζωής από αδικία κλεμμένο.
Φευγαλέο ..
.. και υγρό! Ξένο ..


Λόγια απόψε υποσχέσεις,μες στο χθες ανυπαρξία.
σαν το βράχο στον ήλιο θα στεγνώσει η ιστορία,
κι αν υγρός ξεδιπλώσει τα πετράδια του ονείρου,
θα ανθίσει το ξένο στην ελπίδα οικείο.


Θεατής μες στο τρένο που κυλάει η ζωή,
είναι οι ράγες και οι σάρκες που πατούν στη ρωγμή.


 Ακροστιγμές λαμπυρίζουν πριν φύγουν,
το κλειδί σαν κρατήσεις άνοιξέ τες αργοσβήνουν !

Σε άσπρες και κοκκινωπές αποχρώσεις,
μελωδίες κελαιδίσματα στον ήλιο!
Μισάνοιχτα παράθυρα,μισάνοιχτα πακέτα δόσης,
στιγμές ανίερες αναμονής βροχή στο κρύο.


Κοφτά καλώδια και σκέψεις προδοσίας,
σε καναπέδες ξέστρωτους,μοιάζει με τιμωρία.
Μέρες αλλιώτικες χαμένης φαιάς ουσίας,
κόντρα στον ερχομό σου,αιχμής πορεία!