Στην κάφτρα του τσιγάρου ένας κόσμος.
Στο βάθος φώτα αναμμένα ακόμα,
στα μεσάνυχτα.
Ένα μέρος στη φύση ξεχασμένο,
μ'ανθρώπους βράχους σπασμένους
που δε μπορούν το σκοτάδι.
Ξυπνάν τη νύχτα,απλά υπάρχουν,
αφημένοι!
Τα φώτα μένουν αναμμένα στην ενοχλητική σιωπή της μοναξιάς.
Άδεια δωμάτια,κάθε πόρτα σφραγισμένη..
Η στάχτη από τα κάρβουνα της σόμπας στη γωνιά του κόσμου,
κρατάει ακόμα,τη ζεστασιά στη μοναξιά που ολόγυρα φωνάζει:
έρημος κόσμος..........