Αν ανταμώσω πάλι ζωής πνοής σημάδι,ίσως να λυτρωθώ...
Ήταν αρχή φλεβάρη.Το πρώτο αγνό σου χάδι που γνώρισα,κρατώ!
Έφυγες μες στα χιόνια,αφήνοντας σπουργίτια...Καρδιές πνέουν βροχή.
Και μείναμε μονάχοι,σε ανταρτών κατάρτι..Και όλο να ξεγλιστρώ.
Μπήκα σε πλοία ανθρώπων,είδα τη φτήνια είδα,απόμακρα θα ζω!


Σχολεία...Πάρκα...Θρανία...
Όρεξη για ζωή!
Κενά...Γιατί...Και αλμύρα...
Λαχτάρα αποδοχής!