στην αυγη που χαθηκα, μαφησες...

κρατησα τη σιωπη σου

θεση δεν κρατησες ποτε

παλευα ναποδειξω

λοστος τα χρονια στην ψυχη

βραχος σπασμενος με πληγες

φιμωτρο μου λεγαν κ εγω ακουγα

αδιστακτοι στην υπαρξη της αθωοτητας