ολα τα κρατημενα
του νου της καρδιας
τα πνιγμενα
αφηρημενη
αναπνοη στη ζωη
μπερδεμενη
κενα κ τρυπες
στην υγρη πολη της υπαρξης μας
ο καπνος που αφηνω
γυρναει πισω ...
κ ανεπαισθητα
τον κουβαλαω
το στομα σφιγμενο
με υποψια χαμογελου σενα σωμα δυο οψεων
κ αν λεν ζεστο
το πιασιμο
στη ραχη των χρονων
φυλακιζει
για μια ελευθερια που αναμενουμε διχως τη γνωση του τι συνεπαγεται
πισω απο μια ματια που ολο φυλαγεται