μωβ νουφαρο

Τα βουνα κρυβουν αυτο που ο νους δε φτανει
μεσα στα δαση θαλαφρυνεις
το αερακι την ψυχη σου θα τη γιανει
κι αν βρεθηκα στον ποταμο ηταν για λιγο μονο
αναμεσα στα πετρινα
πανω ακριβως στη γεφυρα
στη φουρια μου ζυγωνω
αφηνοντας τον πονο
φτιαχνοντας παραμυθι
ομορφο σα στολιδι...
σα νουφαρο στον Νειλο
σαν ερθει το ξημερωμα
τα βλεφαρα μου κλεινω
νυχτα τα ξανα ανοιγω