ευκαιρια

Με αληθεια σιωπη
στη ζωη μου γιορτη
δεν το λεω
δινω μπρος την ψυχη
ειναι τοσο μικρη
ναι το ξερω
κ τρομαζω μαυτη
που εχει ηδη κρυφτει
δεν το θελω
μεσα μου εχω φωνη...
αδεια πια η φυλακη
εγω φευγω
χρονια πια ειχα χαθει
ηρθε τωρα η στιγμη
για να δωσω οτι εχω
μιλησε μου εαυτε
δυνατα στο επιτρεπω
κρατα πια το κενο
δως μου πισω αυτο
που επιλεγω
ειναι τωρα η αρχη
η σειρα μου ζωη
που αναπνεω
δυνατα το κρατω
το χαμογελο εδώ

ναι το βλεπω