φτιαχνοντας τις δικες μου εικονες κοιταζοντας το ξημέρωμα την νυχτα εχοντας αναγκη την θαλασσα μενοντας στο βουνο στο παρελθον που μου φερνει σακουλες στα ματια αφου τρεχει η πληγη στη μυτη εκει στις σκαλες αφου καταφερα να σκέφτομαι μονο οσα απεφυγα νομιζα.στη μπουατ που ψάχναμε τον αδερφο μου μενα ταξι εκεινου του γνωστου μας στα 6 χρονια.κ άλλη πληγη στη μυτη μπροστα στο χερουλι της  πορτας και άλλη μια κ ακομα μια με κλειστα πατζουρια  κ πορτες σφραγισμένες χωρις φυλαξη χωρις προστασια των χεριων στο προσωπο από εγωισμο η περηφανια.και χαρακτηρισμούς πανω στο παραθυρο που ολο απειλούσες μα κατεβαινες σπρωγμενη στο καλοριφέρ του τρομου ποση αμηχανία της από κατω στο υγρο δωματιο του εμετου στο αντικρυσμα των απορριματων θυμαμαι κ την αντιδραση στα προφυλακτικα που καθολου δεν ηθελες να ν δικα της ξετρυπώνοντας απτο ντουλαπι ξεσκονιζοντας τα μεσάνυχτα του μαλωμου παραιτηση στο λεωφορειο που δεν ηξερα που σε παει εφτασα εδώ  κ πως θα κανω σταση για να βγω . . .